“Ik kreeg in oktober 2018 een beroerte. Ik was zowat de laatste patiënt op campus Leopoldstraat, mijn daaropvolgende ingreep aan de hals was al meteen in het nieuwe ziekenhuis. Ik rookte al veertig jaar, ik wou al lang stoppen maar stelde het steeds uit. Ik rookte zelfs nog bij het binnenstappen in het ziekenhuis. ‘Nu is er geen weg meer terug’, dacht ik. Ik kreeg het advies om eens met de tabacoloog te praten. ‘Wat kan die me nog vertellen? Als je wilt stoppen, ga je er toch niet over praten?’, dacht ik nog.
Maar haar aanpak werkte. Haar uitleg verraste me en ze beantwoordde zelfs vragen waarvan ik niet wist dat ik ze had. Over passief roken, bijvoorbeeld, of over hoe snel je kan hervallen. Bij elke nieuwe afspraak bij haar dacht ik: “ik mag haar niet teleurstellen, ik moet volhouden”. Dat was mijn stok achter de deur. Ik ben inmiddels tien maanden rookvrij en het voelt alsof ik een ander leven tegemoet ga. En ook al heb ik ze er niet toe verplicht, mijn vrouw en dochter hebben de sigaret ook vaarwel gezegd.”