Elk jaar, op de tweede zaterdag van oktober, is het de Internationale Dag van de Palliatieve Zorg. Op deze dag gaat er extra aandacht naar mensen die ongeneeslijk ziek zijn en hoe onder andere palliatieve eenheden deze mensen een kwalitatief leven proberen te geven. Speciaal voor deze editie hadden wij een gesprek met Synthia, verpleegkundige op onze palliatieve eenheid de Mantel, en Els, psycholoog binnen het psychosociaal support team en op De Mantel.
Levensgenot & balansen
Synthia: “Ik krijg vaak te horen dat werken op een palliatieve eenheid toch zwaar moet zijn. Soms is het inderdaad heel serieus en bikkelhard en ben je blij dat er een team voor je klaarstaat dat je kan opvangen. Het klinkt misschien wat raar, maar alle mensen die werken op de Mantel zijn in de eerste plaats mensen die graag leven. En ja, soms blijft er iets kleven en dat hoort ook zo. Als sommige dingen niet meer kleven, dan kan je er beter mee stoppen.”
Els: “Het gaat bij ons eigenlijk ook om balansen maken, want het gaat vaak om geven en nemen. Inderdaad, het kan soms heel moeilijk zijn, maar er zijn ook erg mooie, leerrijke en warme situaties die een stukje voor een balans zorgen. We worden vaak meegenomen in het levensverhaal van mensen en dat is een enorm voorrecht. Maar op het einde van de dag hebben we een heel intense job waarbij teamwork en steun van het ziekenhuis essentieel is. Uiteindelijk ben je wel de hele tijd bezig met leven en dood, hoe je het ook draait of keert.”
Gouden vrijwilligers
Synthia: “Er is een enorm goede vrijwilligerswerking op de Mantel. Zij ondersteunen ons logistiek, maar we laten ze vooral hun sterktes uitspelen. Kunnen ze iets lekkers klaarmaken, zijn ze goed in luisteren naar mensen of kunnen ze patiënten helpen met praktische zaken? Dan laten we hen ongedwongen die zaken doen. Ze zijn eigenlijk ook volwaardige medewerkers: ze worden ingepland en vervangen wanneer ze ziek zijn. Zonder hen zouden we niet kunnen werken zoals we dat nu doen. Ze zijn essentieel voor ons.”
Els: “Aan het begin van de coronacrisis werd hen ook gevraagd of ze nog wilden komen. We hadden natuurlijk alle begrip als ze dat niet zagen zitten, maar zo goed als iedereen heeft toegestemd. En diegenen die niet toestemden, hadden vaak een privésituatie die werken in het ziekenhuis niet toeliet. Erg mooi om te zien hoe toegewijd ze zijn aan hun vrijwilligerswerk.”
Corona & afscheid nemen
Els: “De huidige situatie maakt het niet gemakkelijk voor mensen om waardig afscheid te nemen. Je zit op de Mantel in een huiselijke sfeer waar iedereen welkom is en daarop moeten we nu inbinden. Voor patiënten en hun familie is het echt niet gemakkelijk. Ze krijgen soms alleen slecht nieuws en met de huidige beperkingen kan je niet eens knuffelen wie je wil. Dit heeft ook zijn effect op de rouwverwerking, iets waarvan we de gevolgen nog niet kunnen inschatten.”
Synthia: “Langs de andere kant is er ook veel dankbaarheid van mensen, omdat ze merken dat we ons best doen om iedereen een mooi afscheid te geven. Die dankbaarheid is er ook in normale omstandigheden en doet altijd enorm deugd. Zo kregen we net nog een brief van de familie van Herman, die hier onlangs verbleef. Deze brieven en kaartjes krijgen altijd een mooi plaatsje bij ons.”
Een quote uit de brief van de familie van Herman:
We willen alle personeelsleden en vrijwilligers van de Mantel bijzonder bedanken voor het laten heropleven van onze vader, Herman, tijdens de laatste maand van zijn lange leven. Hij was hier graag, hij was op zijn gemak bij jullie en genoot van de persoonlijke omgang waarmee jullie aandacht schonken en verzorging gaven. […] Weet dat dit voor ons ONBETAALBAAR is geweest.